Αχέρων, ετυμολογικά από τα αρχαία ελληνικά, σημαίνει «δίχως χαρά»- από τη λέξη «άχος», την θλίψη του θανάτου. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι στον Αχέροντα ο  «ψυχοπομπός» Ερμής παρέδιδε τις ψυχές των νεκρών στον βαρκάρη Χάροντα, τον γιο του Ερέβους και της Νύχτας, για να τις μεταφέρει αυτός με διάπλου του ποταμού μέχρι τις Πύλες του Άδη. Η κάθε ψυχή, περνώντας από το πορθμείο του Χάροντα, έπρεπε να δώσει από έναν οβολό για τη μεταφορά, ενώ αξιοσημείωτη είναι η περίπτωση του Μένιππου, τον οποίο αναφέρει ο Λουκιανός, ως τον μοναδικό που διέσχισε τον Αχέροντα χωρίς να πληρώσει. Στο δρόμο του ο ποταμός Αχέρων διασταυρωνόταν με τους Πυριφλεγέθοντα και Κωκυτό, στο σημερινό χωριό Μεσοπόταμος, στο σημείο όπου βρίσκεται το αρχαίο Νεκρομαντείο του Αχέροντα. Η αρμοδιότητα του Νεκρομαντείου του Αχέροντα ήταν διαφορετική από αυτή των Δελφών και της Δωδώνης. Ο σκοπός του δεν ήταν η παροχή χρησμού αλλά η διευκόλυνση της επικοινωνίας των επισκεπτών με τις ψυχές των νεκρών συγγενών τους. Αχέρων, Κωκυτός και Πυριφλεγέθων συναποτελούσαν τους τρεις ποταμούς του Άδη.

Σήμερα, αν δεν γνωρίζεις την ιστορία του ποταμιού, είναι εξαιρετικά δύσκολο να φανταστείς ότι κάποτε οι άνθρωποι είχαν ταυτίσει ένα τόσο όμορφο μέρος με τόσο σκοτεινούς μύθους. Στην καταπράσινη χαράδρα που διασχίζει ο ρους του ποταμού, άνθρωποι όλων των ηλικιών, παίζουν με τα γαλαζοπράσινα, παγωμένα νερά του, δροσίζονται από την «κάψα» του μεσογειακού καλοκαιριού και διασκεδάζουν στην ελληνική φύση.

Την διάσχιση του ποταμού Αχέροντα από το Τρίκαστρο (Πύλες Άδη) ως τη Γλυκή οργανώνει ο ΕΟΣ Ιωαννίνων σε συνεργασία με τον ΕΟΣ Πρέβεζας την Κυριακή 5 Αυγούστου. Η διάσχιση γίνεται μέσα από το ποτάμι και περιλαμβάνει τμήματα πεζοπορίας και κολύμβησης, συνολικής διάρκειας 7 ωρών. 

  Η διαδρομή ξεκινάει με κολύμπι στα νερά του Αχέροντα από τον πέτρινο σχηματισμό που στη μυθολογία πιστεύονταν πως αποτελούσε  τις πύλες του Άδη. Στη συνέχεια ακολουθούμε διαδρομή στις όχθες και πολλές φορές εντός των νερών του  ποταμού. Σε πολλά σημεία τα βράχια γύρω από το ποτάμι σχηματίζουν τείχη απροσπέλαστα. Η βιοποικιλότητα των Στενών του Αχέροντα είναι πλούσια, με πολλά σπάνια είδη χλωρίδας που κάνουν την διαδρομή μαγική.

  Μετά τη γέφυρα Ντάλα η διαδρομή μας συνεχίζεται με εναλλαγή ανάμεσα σε περπάτημα και σε κολύμπι. Άλλες φορές η πορεία μας διασχίζει τα νερά του ποταμού και άλλες περπατάμε στις όχθες του. Το κομμάτι αυτό της διαδρομής ολοκληρώνεται στο γεφύρι της Τζαβέλαινας. Εκεί κάνουμε μία παράκαμψη για να κατεβαίνουμε δεξιά στο σημείο που ο Αχέροντας συναντά το Τσαγγαριώτικο ρέμα. Στο σημείο αυτό υπάρχει παλιός μύλος ενώ σχηματίζονται και κάποιοι μικροί αλλά πανέμορφοι καταρράκτες. Με το που αντικρίζει κανείς τους καταρράκτες καταλαβαίνει καλύτερα γιατί ο ποταμός αυτός θεωρούνταν ιερός στην αρχαιότητα. Το καταπράσινο τοπίο έχει δώσει τη θέση του σε τεράστια λευκά βράχια και η ορμή του ποταμού δυναμώνει αρκετά ώστε να σου κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον για τη συνέχεια. Ακόμη, τα στενά περάσματα σε συνδυασμό με την αυξημένη δύναμη του ποταμού κάνουν τη διαδρομή πιο παιχνιδιάρικη. Η αντανάκλαση του ήλιου πάνω στο νερό και στους λευκούς βράχους που απλώνονται γύρω σου, καθώς και η σιωπή που δημιουργείται από την στενότητα του φαραγγιού δημιουργούν ένα απόκοσμο συναίσθημα γαλήνης. Από το πετρόκτιστο γεφύρι και έπειτα η διαδρομή συνεχίζει να είναι πανέμορφη και έχει σε αρκετά σημεία κολύμπι. Το νερό γίνεται κρύο λόγω της ύπαρξης πολλών πηγών που πολλές φορές αναβλύζουν μέσα από τους σχηματισμούς των βράχων.

  Η διάσχιση του φαραγγιού ή αλλιώς των Στενών του Αχέροντα είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Πρόκειται για εύκολη διαδρομή, αρκετά διασκεδαστική και δροσιστική που ενδείκνυται για τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού.