Περνώντας την παλιά στρατιωτική γέφυρα του Αράχθου στο χωριό Πλάκα και αφήνοντας πίσω την εικόνα του ποταμού με το παλιό πέτρινο τοξωτό γεφύρι που λείπει, ανηφορίζουμε στην καρδιά των βουνών, έχοντας σκοπό να ανέβουμε στην Κακαρδίτσα. Τα γύρω βουνά εντυπωσιακά, όλα πάνω από 2000 μ. με πιο ψηλό την Κακαρδίτσα στα 2429 μ.
Φτάνοντας στα Πράμαντα στην καρδιά των Αθαμανικών Ορέων όπως τα αναφέρουν πολλοί αρχαιοπρεπώς, μαγεύεσαι από τις επιβλητικές βραχώδεις κορυφές και τις απότομες πλαγιές, όπου κυλάνε με θόρυβο, παντού, τα νερά από τις πηγές και τα ρέματα. Εντυπωσιάζεσαι από τα παραδοσιακά χωριά που ξεπροβάλλουν φωλιασμένα μέσα στα χρώματα της άνοιξης. Ο χειμώνας δεν έχει αποσύρει ακόμα τα σημάδια του, αφού σε πολλά σημεία οι καταπράσινες πλαγιές διακόπτονται από τις γλώσσες χιονιού που δεν έχουν λιώσει, υπενθυμίζοντας έτσι πόσο σκληρός είναι εδώ.
Η ματιά μας έχει κολλήσει βορειοανατολικά, που δεσπόζει η μεγάλη κορυφογραμμή της Κακαρδίτσας. Και ο λόγος είναι ότι πάνω σε αυτή θα θέλαμε να περπατήσουμε.
Στα σχέδια μας είναι να μείνουμε στο πανέμορφο χωριό Καλαρίτες (αντίσκηνα και δωμάτια) και από τον δρόμο που ενώνει το χωριό με τα Τρίκαλα (λειτουργεί μόνο τους θερινούς μήνες) να προωθηθούμε στο διάσελο της κορυφογραμμής 1900 μ, στην θέση Μπάρος.
Από εκεί θα ξεκινήσει και η πορεία μας .
Νωρίς το πρωί λοιπόν με θαυμάσια μέρα και καλή ορατότητα, ότι έπρεπε για αυτή την πορεία, αφού προμηθευτήκαμε μπόλικο νερό, αρχίσαμε να ανεβαίνουμε την απότομη πλαγιά για την πρώτη κορυφή, την Τσούμα Πλαστάρι 2191μ. Η πορεία μας είναι βορειοανατολική δεν υπάρχει μονοπάτι και η ανάβαση είναι λίγο δύσκολη στην απότομη πλαγιά. Χρειάζεται προσοχή από τις πέτρες που κατρακυλάνε.
Μας πήρε περίπου μία ώρα για την κορυφή. Άντε να ξεκολλήσεις από εδώ, βλέπεις τα πάντα. Στα ανατολικά την περιοχή του Αχελώου, την Σκλίβα, την Τριγγία, όσο φτάνει η ματιά σου, ακόμη και τμήμα των βόρειων Αγράφων. Βόρεια το Περιστέρι, ενώ δυτικά την περιοχή του Αράχθου και των Τζουμέρκων. Νότια στο βάθος, η κατάληξη της κορυφογραμμής με την κορυφή της Κακαρδίτσας να φαίνεται τόσο μακριά που δεν το πιστεύουμε ότι θα φτάσουμε σήμερα εκεί .
Με βαριά καρδιά πήραμε την απόφαση να αφήσουμε αυτό το μπαλκόνι. Αρχίσαμε να κατεβαίνουμε την νότια πλαγιά της κορυφής, με τη ματιά μας. Φθάνουμε στο διάσελο με την κορυφή του Καταραχιά (1950 μ.) και ανεβαίνουμε πλέον στην πλαγιά του, για να φτάσουμε περίπου σε μία ώρα στην κορυφή του. Μια μικρή στάση και εδώ είναι ότι πρέπει. Συνεχίζουμε αφήνοντας και αυτή την κορυφή και φτάνοντας στο δεύτερο διάσελο (2040 μ.). Εδώ συναντάμε και το μονοπάτι που ενώνει την Αγ. Παρασκευή (Τζούρτζια) με το Ματσούκι. Είμαστε ακριβώς πάνω από το χωριό Ματσούκι . Το ανοιξιάτικο πολύχρωμο χαλί που σκεπάζει την απότομη πλαγιά πάνω από το χωριό, πληγώνεται κατά μήκος από το δρόμο που την διασχίζει.
Συνεχίζουμε ανεβαίνοντας στην επόμενη ανώνυμη κορυφή (2191μ). Το πεδίο είναι βατό η πορεία μας συνεχίζει πάνω από τα 2100μ. για αρκετή ώρα και οι χιονούρες εδώ είναι φυσικά περισσότερες. Ξεχωριστό τόνο μας δίνουν τα φρέσκα ίχνη αρκούδας πάνω στο χιόνι. Περπατάμε πάνω στη ράχη και περνάμε την κορυφή (2298 μ.) με μικρή υψομετρική διαφορά από την προηγούμενη και συνεχίζουμε περίπου στο ίδιο υψόμετρο. Αφού περάσουμε και την επόμενη κορυφή στα 2300 μ. θα μας ξαφνιάσει η εμφάνιση της ψηλότερης κορυφής στο βάθος.
Όσο συνεχίζουμε η Κακαρδίτσα φαίνεται πιο επιβλητική και το απόκρημνο διάσελο που παρεμβάλλεται ανάμεσα μας την κάνει ακόμα πιο άγρια, δημιουργώντας μας αρκετά ερωτηματικά για το πώς θα ανέβουμε. Κατηφορίσαμε προς τα χτένια του διάσελου και από την σύντομη έρευνά μας διαπιστώσαμε ότι η κόψη είναι επικίνδυνη για να την περάσει η ομάδα. Η μόνη λύση είναι το απότομο κατέβασμα στην αρχή του διάσελου στα δεξιά μας από τα δυτικά.
Στην αρχή κατεβαίνουμε λίγα βράχια με καλά πατήματα και μετά κινούμαστε πιο εύκολα περνώντας πάνω από το χιόνι που έχει απομείνει. Φτάνουμε στα 2150μ. για να περάσουμε απέναντι, στην πλαγιά που οδηγεί στην κορυφή. Εδώ, το ρεματάκι που δημιουργείται μας δίνει εύκολη λύση για το κατέβασμα στο κοντινό μαντρί πιό κάτω όπου εκεί περνάει και ο δρόμος. Για όσους από εμάς δεν τους φόβισε η κούραση της απότομης πλαγιάς, άρχισε το ανέβασμα. Χρειάζονται αρκετές δυνάμεις για αυτή την πλαγιά, θέλουμε ακόμη 300μ. υψομετρική. Αξίζει τον κόπο όμως.
Σε μία ώρα περίπου είμαστε στην κορυφή 2429 μ. όπου και εδώ οι όμορφες εικόνες δύσκολα περιγράφονται. Περισσότερο μας εντυπωσιάζει πόσο μακριά φαίνεται η πρώτη κορυφή της πορείας μας η Τσούμα Πλαστάρι.
Έχουμε περπατήσει περίπου 12 χιλιόμετρα στην κορυφογραμμή . Κατεβαίνουμε από την δυτική πλαγιά στην στάνη. Σε αυτό το σημείο δεν είναι σίγουρο ότι θα βρούμε νερό για αυτό πρέπει να προσέξουμε να έχουμε αρκετό. Οι πηγές βρίσκονται περίπου 100 μ. χαμηλότερα, κάτω στην πλαγιά.
Από εδώ υπάρχουν αρκετές λύσεις για την συνέχεια της διαδρομής. Η πιο εύκολη αλλά λίγο άχαρη είναι να ακολουθήσουμε τον αγροτικό δρόμο πους μας οδηγεί πίσω στον Μπάρο, από εκεί που ξεκινήσαμε. Ακολουθώντας αυτή την πορεία νερό θα βρούμε στην περιοχή Κριθάρια πάνω από το Ματσούκι. Αυτή η λύση βολεύει όταν δεν υπάρχει άλλος τρόπος να γυρίσουμε πίσω στους Καλαρίτες που είναι η διαμονή μας. Άλλη λύση είναι να συνεχίσουμε την κατάβαση δυτικά από την στάνη για το Ματσούκι, μέσα σε ήπιες πλαγιές και μονοπάτια. Εκεί θα βρούμε πιο γρήγορα νερό.
Η επόμενη λύση, η πιο εντυπωσιακή αλλά και μακρινή, είναι να κατεβούμε στους Μελισσουργούς. Για να φτάσουμε εκεί, είτε ακολουθούμε την πλαγιά νότια προς την κορυφή Ρουίστα (2254μ) του ορεινού όγκου Χίλια Εξήντα και φτάνουμε στο σημείο Σταυρός, όπου ξεκινάει το μονοπάτι στην απότομη πλαγιά απέναντι από τους Μελισσουργούς, είτε ακολουθούμε τον αγροτικό δρόμο (6 χιλιόμετρα) που οδηγεί και αυτός στο ίδιο σημεία (Σταυρός). Ο δρόμος περνάει σχεδόν πάνω στην κορυφογραμμή του Χίλια Εξήντα με υπέροχη θέα προς την Στρογκούλα και τους Μελισσουργούς.
Από τη στάνη θέλουμε άλλα δώδεκα χιλιόμετρα έως τους Μελισσουργούς. Το μονοπάτι από το Σταυρό, το βρίσκουμε κατηφορίζοντας δίπλα στο δρόμο μετά από την μικρή καλύβα που συναντάμε, όπου εδώ δεξιά μας υπάρχει σημάδι με χτισμένες πέτρες. Είναι παλιό και ελίσσεται στην απότομη πλαγιά έως τη ρεματιά, περίπου 1300 μέτρα υψομετρική, για να συναντήσει τον αγροτικό δρόμο που οδηγεί στους Μελισσουργούς.
Κείμενο φωτό: Τάσος Μήτσιος