Ο πρόεδρος του Ορειβατικού Συλλόγου Ιωαννίνων Δημήτρης Γεωργούλης στον Ηπειρωτικό Αγώνα και τη Γεωργία Σκοπούλη. (*Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο Φύλλο 25242 του Ηπειρωτικού Αγώνα στις 17 Φεβρουαρίου 2022).
Μιλάμε με τον πρόεδρο του Ορειβατικού Συλλόγου Ιωαννίνων κ. Δημήτρη Γεωργούλη για τον Ορειβατικό μας που, όπως λέει, έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον. Που επί 86 χρόνια ανεβαίνει στα ηπειρώτικα βουνά και όχι μόνο. Και ευχαριστεί τα μέλη για την εκλογή του, το διοικητικό συμβούλιο, και όλους τους ορειβάτες.
Κύριε Γεωργούλη, σε μια άτυχη στιγμή για την ορειβατική οικογένεια σας κάλεσα να μιλήσουμε…
Έχετε δίκιο, κυρία Σκοπούλη. Πολύ κρίμα για το παιδί! Τον Ερμή Θεοχαρόπουλο, έμπειρος και γυμνασμένος ορειβάτης, αναρριχητής, χιονοδρόμος…
Πολύ κρίμα και για τον πατέρα. Για τον πατέρα που ήταν εκεί, για τον πατέρα που είναι και ο ίδιος άνθρωπος του βουνού. Είναι οδηγός βουνού, εκπαιδευτής της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ορειβασίας και Αναρρίχησης και προπονητής της Ελληνικής Ομάδας Αναρρίχησης. Παλαιότερα ήταν πρωταθλητής Ελλάδος στο άθλημα του Ορειβατικού σκι.
Το τραγικό επίσης είναι ότι πριν από μήνες κάναμε μια συζήτηση όσον αφορά τους τρόπους διάσωσης, και μου είχε πει ότι αντιμετωπίζεται το θέμα αυτό από τους πολιτικούς με καθαρά οικονομικούς όρους!
Δηλαδή; πώς;
Ότι με δέκα νεκρούς στο βουνό τον χρόνο, δεν βγαίνει οικονομικά να έχεις εναέρια διάσωση…
Με αυτή τη λογική, με πόσα ατυχήματα στο ποδόσφαιρο, με πόσα τροχαία, με πόσα εμφράγματα και εγκεφαλικά δικαιολογούνται, από οικονομικής άποψης, τα ΕΚΑΒ, τα νοσοκομεία, οι ΜΕΘ; Αυτά πώς «βγαίνουν» οικονομικά; Και όταν μάλιστα είμαστε μια κοινωνία του «θεραπεύειν» και όχι του «προλαμβάνειν»;
Είναι πολύ σωστά αυτά που λέτε, κυρία Σκοπούλη, έτσι ακριβώς είναι…
Και καθώς είμαστε μια χώρα ορεινή με πληθυσμούς, έστω και λίγους, που κατοικούν σε περιοχές που τον χειμώνα γίνονται δύσβατες, η ορεινή διάσωση δεν θα εξυπηρετούσε μόνο τους ορειβάτες, αλλά και αυτούς τους κατοίκους, τους κτηνοτρόφους, τους δασεργάτες καθώς και αυτούς που με οποιoδήποτε μέσον προσεγγίζουν το βουνό, επισκέπτες του βουνού, τουρίστες του βουνού.
Εμείς ακόμη δεν έχουμε οργανωμένη διάσωση
Πότε και πού δημιουργήθηκε η πρώτη ελικοδιάσωση;
Στις παράλπιες χώρες της Ευρώπης, το 1958, δημιουργήθηκε η πρώτη οργανωμένη εξειδικευμένη ορεινή διάσωση. Μικρά, ευέλικτα ελικόπτερα με υπερεξειδικευμένο προσωπικό, όπως οδηγούς βουνού, γιατρούς και λοιπά. Σε μερικές χώρες η ελικοδιάσωση πηγαίνει και στους μεγάλους δρόμους όπου γίνονται τροχαία ατυχήματα, σημεία δύσκολα και μακριά από το αστικό κέντρο.
Εμείς σε ποιο σημείο βρισκόμαστε όσον αφορά τη διάσωση;
Εμείς ακόμη δεν έχουμε οργανωμένη διάσωση. Η πεζοπόρα μας διάσωση δεν μπορεί να ανταποκριθεί έγκαιρα.
Η ΕΜΑΚ κάνει εκπαιδεύσεις, τους εκπαιδεύουν έμπειροι οδηγοί βουνού. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν και την άμεση εξοικείωση με το βουνό και τις δύσκολες περιοχές, ούτε και τον κατάλληλο εξοπλισμό.
Η δε εναέρια στην ουσία δεν υπάρχει. Από ό,τι γνωρίζω, με αφορμή το δυστύχημα του νεαρού Θεοχαρόπουλου, έγινε σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό με τον Γιάννη Θεοχαρόπουλο και άλλους ανθρώπους του βουνού και υπουργούς καθώς και με τον περιφερειάρχη Ηπείρου κ. Καχριμάνη. Και, από ό,τι διέρρευσε, αποφασίστηκε η δημιουργία ορεινής διάσωσης με ελικόπτερο. Ελπίζουμε κι ευχόμαστε να μην μείνουν στα χαρτιά.
Ας θυμηθούμε και τους τρεις αναρριχητές του Χελμού που έχασαν τη ζωή τους μια βδομάδα μετά τον τραγικό χαμό του Ερμή.
Εσείς πότε ξεκινήσατε την ορειβασία;
Έγινα μέλος στον ορειβατικό Ιωαννίνων τον Σεπτέμβρη του 2011. Και από τότε συνεχίζω ανελλιπώς.
Και όταν έκανα την πρώτη μου ορειβασία, ξεκίνησα από χαμηλά από τις πιο εύκολες πορείες. Συνήθως σε αυτή την ηλικία, των 30, κατασταλάζει κανείς και αποφασίζει αν από μικρός δεν είχε εξασκηθεί.
Αυτό που εμείς σήμερα λέμε ορειβασία, οι γονείς μας στα χωριά το είχαν τρόπο ζωής. Μπορεί να μην φτάνανε στις κορυφές, αλλά το καλοκαίρι είχαν στα βουνά τα ζώα και πήγαιναν με τα πόδια, ώρες και ώρες περπατάγανε. Οι δε γυναίκες κατέβαιναν στο ποτάμι με τα πόδια, σε αρκετά μεγάλη απόσταση, και όχι μόνο μια φορά την ημέρα. Πότε για να περιποιηθούν τους κήπους που είχαν εκεί κοντά, πότε να πλύνουν τα ρούχα, και γι’ αυτό υπάρχουν ακόμη τα μονοπάτια.
Κατάγομαι απο ορεινό χωριό, αλλά δεν έζησα εκεί. Το ότι όμως πήγαινα συχνά κι έβλεπα τα βουνά τριγύρω –αλλά κι εδώ στα Γιάννενα μήπως δεν περιστοιχιζόμαστε απο βουνά;– και αυτή η εξοικείωση, νομίζω, ήταν η αιτία που ξεκίνησα την ορειβασία.
Πρέπει οπωσδήποτε τον Ορειβατικό Σύλλογο να τον εξελίξουμε
Πότε εκλεχθήκατε πρόεδρος του Ορειβατικού Ιωαννίνων; Και τι ήταν εκείνο που σας έκανε να θέσετε υποψηφιότητα.
Εκλέχθηκα τον Ιούνιο του 2021. Και ευχαριστώ πολύ τα μέλη του συλλόγου που με εμπιστεύτηκαν! Επειδή τόσα χρόνια έζησα από κοντά τον σύλλογο, ο οποίος είναι προσιτός σε οποιοδήποτε μέλος, γνώριζα ότι πάρα πολλοί άνθρωποι έχουν βοηθηθεί από αυτόν, τόσο όσον αφορά στην άσκηση του σώματος αλλά και στην ψυχολογία τους, αντιλήφθηκα ότι αξίζει κι εγώ να προσφέρω σε αυτήν την προσπάθεια. Και ενίσχυσε πιο πολύ τη διάθεσή μου και την απόφαση αυτή η σκέψη μου ότι πρέπει οπωσδήποτε τον σύλλογο, που παραλάβαμε από τους προηγούμενους συμπολίτες μας ορειβάτες, να τον εξελίξουμε. Γιατί ο Ορειβατικός Σύλλογος Ιωαννίνων έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον!
Υγεία σωματική, ψυχική ευεξία, και γνώση…
Σε τι μπορούμε να πούμε ότι θα βοηθηθεί κάποιος με την ορειβασία;
Κατ’ αρχήν η οργανωμένη ορειβασία προσφέρει ασφάλεια. Σκοπός δε του Ορειβατικού, και με βάση το καταστατικό, είναι να προωθήσει την ορειβασία, η οποία είναι άθλημα. Όπως κάθε αθλητική δραστηριότητα χρειάζεται τον προπονητή της και την εξοικείωσή της. Γι’ αυτό τον λόγο προσπαθούμε κάθε φορά να έχουμε στις πορείες τρεις κατηγορίες που έχουν διαφορετική διάρκεια και βαθμό δυσκολίας. Κι έτσι μπορούν οι αρχάριοι να ξεκινήσουν από πορεία μικρότερης διάρκειας και δυσκολίας και, εφόσον το επιθυμούν, να πάνε στις επόμενες κατηγορίες. Παράλληλα η ποικιλία σε πορείες επιτρέπει και στα έμπειρα μέλη να μετάσχουν και σε ευκολότερες.
Και όπως κι εσείς, κυρία Γεωργία, που περπατάτε, από ό,τι νομίζω, 35 χρόνια, ξέρετε πολύ καλύτερα από μένα τα οφέλη! Υγεία σωματική, ψυχική ευεξία, και γνώση. Γνώση του τόπου μας, των βουνών μας με την πανίδα και τη χλωρίδα τους, γνώση της ιστορίας του τόπου μας. Πάντα ξεκινάμε και καταλήγουμε σε κάποια χωριό. Ερχόμαστε σε επαφή με τους ανθρώπους που ακόμη κατοικούν εκεί. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που κάθε φορά μας λένε: «Ευχαριστούμε που έρχεστε! Δίνετε ζωή στο χωριό μας!» Και το καφενείο του χωριού, εκείνη την Κυριακή μετά την πορεία, μας υποδέχεται για καφέ, για φαγητό, συχνά για τραγούδι για χορό…
Μεγάλη και σπουδαία η προσφορά των αρχηγών της κάθε διαδρομής
Πότε ξεκινάει η ορειβατική περίοδος;
Από τον Σεπτέμβρη, και επίσημα από τον Οκτώβρη με έναρξη από το καταφύγιο «Απόστολος Βερτόδουλος» του Μιτσικελίου με τη γνωστή μας κάθε χρόνο φασολάδα. Και τελειώνει τον Ιούλιο.
Το πρόγραμμα είναι ετήσιο. Κάθε πορεία έχει τον δικό της έμπειρο αρχηγό, που γνωρίζει τα μονοπάτια. Συνήθως πηγαίνει μέρες πριν και ελέγχει το μονοπάτι να δει σε τι κατάσταση είναι, το καθαρίζει και το ξανά σημαδεύει, αν χρειαστεί. Και είναι πολύ μεγάλη και σπουδαία η προσφορά των αρχηγών της κάθε διαδρομής!
Συνήθως πάμε στα βουνά της Ηπείρου. Όμως αξιοποιούμε διήμερα και τριήμερα στην υπόλοιπη Ελλάδα. Θέλουμε, όπως και στο παρελθόν, να ξαναπάμε φέτος και σε κάποια χώρα του εξωτερικού.
Μπορεί ο καθένας να ξεκινήσει ορειβασία; Από ποια ηλικία;
Ναι, αρκεί να είναι σε καλή φυσική κατάσταση και να σέβεται τον κανονισμό των αναβάσεων και τη φύση – και να μην ξεχνάμε ότι περπατώντας την μαθαίνουμε καλύτερα, αλλά και την κατανοούμε καλύτερα!
Για να έρθει κάποιος με τον ορειβατικό μας πρέπει να είναι 18 χρονών. Αν είναι ανήλικος, πρέπει να έχει υπεύθυνη δήλωση των δυο του γονιών και να συνοδεύεται από τον έναν.
Όσον αφορά τα οικονομικά, πώς συντηρείται ο σύλλογος;
Από τις ετήσιες συνδρομές και από τις δωρεές των μελών του. Έχουμε αρκετά πάγια έξοδα, το ενοίκιο των γραφείων, ρεύμα, νερό, τηλέφωνο…
Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των προηγούμενων διοικήσεων, δεν κατορθώθηκε να υπάρξει ιδιόκτητο γραφείο, ενώ από τις προσεγγίσεις προς τις αρχές της πόλης μας να μας παραχωρηθεί κάποιος χώρος, δεν είχαμε αποτέλεσμα.
Άλλες δραστηριότητες του ορειβατικού;
Έχει σχολές αναρρίχησης και ορειβασίας για αρχάριους, και προ κορωνοϊού υπήρχε και χορευτικό μόνο για τα μέλη του.
Και με γνώμονα πάντα την αγάπη για τη φύση και πώς να την προστατεύουμε από τις ανθρώπινες ενέργειες, πολλές φορές το έχει αποδείξει με τις έγγραφες διαμαρτυρίες αλλά και τις πορείες αντίστασης που διοργάνωσε ή συμμετείχε με άλλους συλλόγους. Αναφέρομαι στην «εκβιομηχάνιση των βουνών», που από χρόνια ξεκίνησε στη χώρα μας όπου ιδιωτικές εταιρείες σε ψηλές βουνοκορφές και σε προστατευόμενες περιοχές «φυτεύουν» ανεμογεννήτριες…
Ο Ορειβατικός συνεχίζει γιατί έχει μέλλον…
Πώς εξελίσσεται η πορεία του Ορειβατικού Συλλόγου;
Είμαστε από τους ελάχιστους ορειβατικούς συλλόγους στην Ελλάδα που κάθε Κυριακή ανεβαίνει στα βουνά! Αναφέρομαι σε ορειβατικούς συλλόγους και όχι σε μεμονωμένες ομάδες.
Αν λάβουμε υπόψη τα προβλήματα και τις καταστάσεις που επικρατούν, θεωρώ ότι πάμε καλά. Όπως είναι γνωστό, στηριζόμασταν πάρα πολύ στο λεωφορείο. Αν θυμάστε, αρκετές Κυριακές συμπληρώναμε παραπάνω από ένα λεωφορείο. Και αυτό είναι δύσκολο να επανέλθει. Ο κόσμος διστάζει ακόμη. Ο κορωνοϊός είναι ακόμη εδώ, και βλέπουμε τα αποτελέσματα. Προσμένουμε να ομαλοποιηθεί η κατάσταση.
Ο Ορειβατικός υπάρχει από το 1936 και δεν σταμάτησε ούτε στην Κατοχή να έχει δράση, ό,τι και να σημαίνει αυτό. Όπως και σήμερα, με τις δυσκολίες που έχουμε, ο ορειβατικός συνεχίζει γιατί έχει μέλλον, με τα όποια προβλήματα.
Να σας υπενθυμίσω ότι, από τη στιγμή της ίδρυσης του, ο Ορειβατικός υπήρξε μέλος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ορειβασίας και Αναρρίχησης.
Τιμή και συγκίνηση για τα δέκα χρόνια που είμαι μέλος του Ορειβατικού!
Εσείς πώς αισθάνεστε που είστε μέλος του Ορειβατικού και πρόεδρος; Τι σας πρόσφερε προσωπικά όλα αυτά τα χρόνια;
Θεωρώ μεγάλη τιμή και συγκίνηση για τα δέκα χρόνια που είμαι μέλος του Ορειβατικού! Επικεντρώθηκα στα θετικά που μου προσφέρει ο ορειβατικός και στους καλούς και ενδιαφέροντες ανθρώπους που έχει, και ας έχουμε διαφορετικές ηλικίες και ασχολίες στη ζωή μας. Γνώρισα ανθρώπους που δεν θα τους γνώριζα ποτέ! Έμαθα πολλά από αυτούς!
Ως πρόεδρος, όπως είναι φυσικό, έχω πολλές ευθύνες. Όμως δεν είμαι μόνος! Είναι το διοικητικό συμβούλιο που στέκεται δίπλα μου, είναι και πολλά απλά μέλη που με την εμπειρία τους και την αγάπη τους προσφέρουν ανεκτίμητη βοήθεια. Τους ευχαριστώ όλους!
Και ένα μεγάλο ευχαριστώ και στην εφημερίδα σας, τον Ηπειρωτικό Αγώνα, που πάντα είναι κοντά μας.
* Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο Φύλλο 25242 του Ηπειρωτικού Αγώνα στις 17 Φεβρουαρίου 2022. Επίσης μπορείτε να την βρείτε και στην ιστοσελίδα του Ηπειρωτικού Αγώνα, εδώ: Ορειβατικός Σύλλογος Ιωαννίνων: έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον!