Σε περιπτώσεις τραυματισμού, αδιαθεσίας, λαθεμένου χρονοδιαγράμματος της πορείας, ή σε περιπτώσεις που ξεστρατίσαμε από την πορεία και αντί να ανατρέξουμε για να βρούμε το μονοπάτι, συνεχίσαμε και έχουμε χαθεί, αναγκαζόμαστε να διακόψουμε την ορειβασία μας ή την αναρρίχησή μας και να κάνουμε αναγκαστικό bivouac (ή αλλιώς να βγάλουμε την νύχτα στο βουνό).
Για έναν ορειβάτη, αναρριχητή βουνού ή καταβάτη φαραγγιών, λόγω αυτής της πιθανότητας, καλό είναι να υπάρχει στον σάκο του φακός, αλουμινοκουβέρτα, σουγιάς, πυξίδα, σφυρίχτρα, αναπτήρας, στοιχειώδες φαρμακείο και ρουχισμός κατάλληλος για τυχόν επιδείνωση του καιρού, δίχως όμως να είναι ο σάκος υπερβολικά βαρύς.
Αν βρεθούμε σε αυτή την ανάγκη, αξιολογούμε παραμέτρους όπως η απόσταση και ο χρόνος που απομένει ώστε να μη νυχτωθούμε καθώς και η ψυχική και σωματική μας δύναμη για να συνεχίσουμε διότι πάντα υπάρχει ο κίνδυνος, αν συνεχίσουμε, να μπλέξουμε παραπάνω.
Όσο υπάρχει φως ημέρας ετοιμάζουμε την κατασκήνωσή μας.
Διαλέγουμε ασφαλές και προφυλαγμένο σημείο από άνεμο και πιθανή πτώση βράχων και χιονοστιβάδων ή “κορνιζών/φρυδιών” χιονιού. Τα φυλλοβόλα δέντρα στο δάσος δεν είναι τόσο επικίνδυνα για κεραυνό, σε αντίθεση με τα αειθαλή όπως τα ρομπόλα, τα μαυρόπευκα και τα έλατα. Προσπαθούμε να βρούμε ίσιο χώρο ή να τον ισιώσουμε αλλά αν η περιοχή έχει κλίση ίσως να χρειάζεται η “αγκύρωση” σε βράχο ή δέντρο, με ιμάντα ή σχοινί, των ατόμων και του εξοπλισμού.
Είναι σημαντικό να μην είμαστε εκτεθειμένοι στον αέρα διότι λειτουργεί ως επαγωγός της θερμότητας από το σώμα οπότε δημιουργεί συνθήκες παγωνιάς, ιδίως αν είμαστε βρεγμένοι. Οτιδήποτε έχουμε το χρησιμοποιούμε για να προστατευθούμε. Πρέπει να διατηρήσουμε την θερμοκρασία μας σταθερή για να αποφύγουμε την υποθερμία.
Κάποιοι χρήσιμοι κανόνες:
Αφαιρούμε κάθε ρούχο που είναι βρεγμένο ή υγρό και έρχεται κατευθείαν σε επαφή με το σώμα μας.
Αλλάζουμε και φοράμε στεγνά ρούχα κι αν είναι ανάγκη στύβουμε καλά τα βρεγμένα και τα φοράμε πάνω από τα στεγνά.
Αν δεν έχουμε στεγνές κάλτσες φοράμε στα πόδια μας στεγνά γάντια ή σακούλες.
Δεν βγάζουμε τις μπότες μας κατά την διάρκεια του ύπνου.
Φροντίζουμε την καλή μόνωση από το έδαφος διότι πρέπει να αποφύγουμε την εδαφική υγρασία η οποία είναι ακόμα χειρότερη από τον άνεμο. Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιούμε ξερά χόρτα και κλαδιά.
Βάζουμε τα πόδια μέσα στο σακίδιο και το τραβάμε τουλάχιστον μέχρι τα γόνατα με την πλευρά της πλάτης από κάτω.
Ζεσταινόμαστε με ότι έχουμε όπως μπουφάν, αδιάβροχο, αλουμινοκουβερτα.
Αγκαλιαζόμαστε με τους συντρόφους μας.
Εκμεταλλευόμαστε κάθε φυσικό καταφύγιο όπως λάκκους, μεγάλες κουφάλες, αναχώματα ή φυσικά τοιχία.
Χαλαρώνουμε ζώνες, κορδόνια, φερμουάρ, ρούχα και βοηθούμε την κυκλοφορία του αίματος με μαλάξεις.
Δεν κοιμόμαστε αν νοιώθουμε ρίγη.
Ελέγχουμε συνεχώς τους συντρόφους μας και ιδίως τους πιο αδύναμους.
Έχουμε ήδη δώσει το στίγμα μας και έχουμε πληροφορήσει τους δικούς μας καθώς και συντρόφους από τον σύλλογό μας για την κατάστασή μας και την πορεία μας και μόλις φέξει, τα μαζεύουμε και ξεκινάμε.