Σχεδόν όλα τα ωραία είναι και επικίνδυνα. Και το βουνό είναι ωραίο. Γι’ αυτό η ορειβασία γίνεται ακόμα πιο όμορφη όταν γίνεται με ασφάλεια και νιώθουμε άνετα.
Αν δεν έχουμε εμπειρία βουνού και η φυσική μας κατάσταση είναι μέτρια ξεκινάμε με μερικές πορείες Α´ κατηγορίας και εφόσον μπορούμε, συνεχίζουμε σε Β´ και αργότερα και σε Γ´.
Πριν την ορειβασία ετοιμάζουμε τον οργανισμό μας να έχει αντοχή. Έτσι, καλό είναι να περπατάμε ενδιάμεσα κατά την εβδομάδα. Το βράδυ πριν την ορειβασία κατεβάζουμε μια γερή ποσότητα μακαρονάδας και το πρωί της Κυριακής ένα πλούσιο σε υδατάνθρακες πρόγευμα, π.χ. ψωμί με μέλι, δημητριακά, μπανάνες κλπ.
Δεν ξεχνάμε να έχουμε ήδη ενυδατώσει τον οργανισμό μας. Παίρνουμε μαζί μας το νερό που χρειαζόμαστε ανάλογα με την εποχή, εκτός κι αν είμαστε σίγουροι ότι θα βρούμε βρύσες ή πηγές, οι οποίες όμως μπορεί τους πολύ ζεστούς μήνες του καλοκαιριού να μην έχουν νερό.
Εκτός από το νερό παίρνουμε και φρούτα.
Ανεξαρτήτως εποχής και καιρού ο σάκος μας θα έχει πάντα αδιάβροχο-αντιανεμικό, γάντια, μαντίλι λαιμού (μπαφ), καπέλο, μπουφάν, γυαλιά ηλίου, στοιχειώδες φαρμακείο, φακό και δεύτερο μπλουζάκι.
Ανεξαρτήτως του αν κάνει ζέστη ή κρύο στην ανηφόρα ξεντυνόμαστε και μένουμε, πριν ιδρώσουμε, με το μπλουζάκι μας. Στην κορυφή και στα μεγάλα διαλείμματα ντυνόμαστε ζεστά.
Στο χιόνι πάντα φοράμε γυαλιά ηλίου και αντηλιακό.
Πού και πού κοιτάμε πίσω μας για να αποτυπώσουμε το τοπίο στο μυαλό μας σε περίπτωση που αναγκαστούμε να επιστρέψουμε γιατί αλλιώς φαίνεται το τοπίο πηγαίνοντας και αλλιώς γυρνώντας.
Στην πορεία κρατάμε οπτική επαφή με αυτόν που ακολουθεί και με αυτόν που προηγείται.
Έχουμε στον νου μας τον πίσω μας και σιγουρευόμαστε ότι βλέπει που πηγαίνουμε.
Δεν βαδίζουμε εκτός μονοπατιού. Αν καταλάβουμε ότι χάσαμε το μονοπάτι δεν συνεχίζουμε, αλλά οπωσδήποτε θα γυρίζουμε στα βήματα μας για να το βρούμε. Αν χαθούμε και μείνουμε μόνοι χρησιμοποιούμε τη σφυρίχτρα μας ή/και φωνάζουμε “ΕΟΣ”. Αν δεν έχουμε ορατότητα δεν προχωράμε. Προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε με τον Αρχηγό ή άλλους συνορειβάτες.
Στις ολιγόλεπτες στάσεις ξεκουραζόμαστε όρθιοι και πίνουμε νερό. Καθόμαστε στις μεγάλες στάσεις.
Περπατώντας παίρνουμε δύναμη εκπνέοντας και εισπνέοντας γερά.
Καλό είναι να μην φωνάζουμε, δεν είμαστε εμείς οι κάτοικοι των βουνών.
Ο ορειβάτης το μόνο που αφήνει είναι το ίχνος των βημάτων του στο μονοπάτι και το μόνο που παίρνει είναι οι αναμνήσεις, οι φωτογραφίες και τα σκουπίδια του.
Προσέχουμε τα βήματά μας, κυρίως στο κατέβασμα όταν, μετά την επίτευξη του στόχου (κορυφή), είμαστε πιο χαλαροί. Τα πιο πολλά ατυχήματα συμβαίνουν από απροσεξίες κατά την κάθοδο.
Τα μπατόν είναι πολύ χρήσιμα καθώς όχι μόνον μας παρέχουν στήριξη και ισορροπία αλλά μειώνουν κατά πολύ την πίεση στα γόνατα και τους αστραγάλους.
Πριν αρχίσουμε να κατεβαίνουμε σφίγγουμε τα κορδόνια των παπουτσιών μας και μακραίνουμε τα μπατόν.
Η επιλογή του ορειβατικού εξοπλισμού, ανάλογα με την εποχή και την διάρκεια της ορειβασίας, είναι σημαντική. Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται στα παπούτσια, τον σάκο και την οργάνωση του σάκου.
Αν θέλουμε να πάμε σε χιονισμένο βουνό και ο αρχηγός μας πει πως χρειάζονται κραμπόν και πιολέ πρέπει να ξέρουμε να τα χρησιμοποιούμε.
Οι σχολές χειμερινού βουνού και αναρρίχησης είναι πολύ χρήσιμες αφού μας βοηθούν σε γνώσεις, εμπειρία και αυτοπεποίθηση.
Ζητάμε από τον Αρχηγό ή τους πιο παλιούς ορειβάτες να μας κατατοπίσουν για τα βουνά που βλέπουμε, τα δέντρα, τα μνημεία κλπ.
Αν έχουμε μια ιδιαίτερη κατάσταση υγείας έχουμε ενημερώσει τον ορειβατικό, π.χ. για φάρμακα που παίρνουμε ή αλλεργίες.
Όταν τελειώσει η ορειβασία πριν πάμε στο καφενείο κάνουμε οπωσδήποτε διατάσεις για να μην είμαστε πιασμένοι τις επόμενες ημέρες.
Αν έχουμε μια εποικοδομητική παρατήρηση, σχετικά με την πορεία που κάναμε, την λέμε στον Αρχηγό.
Και όπως λέει ένας παλιός καλός συνορειβάτης, οι χαρές του ορειβάτη είναι δύο: μία η κορυφή και μία το καφενείο…
Ορειβασία, Αναρρίχηση
